ambitus
Parte de vorbire: s.
Etimologie: (germ. Ambitus, lat. ambitus)
Etimologie: (germ. Ambitus, lat. ambitus)
1. întindere a unei voci, a unui instrument, de la sunetul cel mai grav până la cel mai acut; diapazon (2).
2. (p. ext.) evantai, gamă (a posibilităților).