Dictionar

fatuitate

Parte de vorbire:  s.  
Etimologie: (fr. fatuité, lat. fatuitas)

1. îngâmfare, înfumurare.
 

iactanță

Parte de vorbire:  s.  
Etimologie: (lat. iactancia, fr. jactance)

1. înfumurare, îngâmfare, vanitate.
2. lăudăroșenie, fanfaronadă.
 

modest, -ă

Parte de vorbire:  adj.  
Etimologie: (lat. modestus, fr. modeste, it. modesto)

1. lipsit de îngâmfare; nepretențios.
2. mic; lipsit de importanță sau de strălucire.
 

suficiență

Parte de vorbire:  s.  
Etimologie: (it. sufficienza)

1. faptul de a fi suficient; îndestulare.
2. vanitate; îngâmfare ridicolă.
 

superbie

Parte de vorbire:  s.  
Etimologie: (lat., it. superbia)

1. orgoliu, îngâmfare, trufie; mândrie.