Dictionar

consolator, -oare

Parte de vorbire:  adj.  
Etimologie: (fr. consolateur)

1. care consolează; consolant.
 

consolant, -ă

Parte de vorbire:  adj.  
Etimologie: (fr. consolant)

1. care consolează; care aduce reconfort; consolator.
2. (antonime) dezolant, dezesperant.