heliotactism
Parte de vorbire: s.n.
Etimologie: (fr. héliotactisme)
Etimologie: (fr. héliotactisme)
1. (bot.) proprietate a unor plante de a se îndrepta spre surse de lumină; heliotropism, heliotaxie.
heliotropism
Parte de vorbire: s.
Etimologie: (fr. héliotropisme)
Etimologie: (fr. héliotropisme)
1. reacţie de orientare şi de mişcare a plantelor şi animalelor sub influenţa luminii solare; fototropism; heliotactism.
fototactism
Parte de vorbire: Traducere
Etimologie:
Etimologie:
1. LAT phototactismus; phototaxis; heliotactismus; heliotaxis
2. FR phototactisme
3. EN phototactism; phototaxis
4. DE Phototaxis; Phototaktismus
5. RU фототaктизм; фототaксис
6. HU fototaktizmus, fototaxis