Dictionar

Rezultate secundare (Monosemantic):

Monosemantic, -ă

Parte de vorbire: adj.
Origine: (fr. monosémantique)

1. (despre cuvinte) cu un singur sens; unisemantic.

2. (antonime) polisemantic, plurisemantic, (rar) multisemantic.


Monosemantism

Parte de vorbire: s.
Origine: (fr. monosémantisme)

1. proprietate a unui cuvânt de a fi monosemantic; monosemie.


Plurisemantic, -ă

Parte de vorbire: adj.
Origine: (pluri- + semantic)

1. (despre cuvinte) cu mai multe sensuri; polisemantic, (rar) multisemantic.

2. (antonime) unisemantic, monosemantic.


Polisemantic, -ă

Parte de vorbire: adj.
Origine: (fr. polysémantique)

1. (despre cuvinte) cu mai multe sensuri; plurisemantic, (rar) multisemantic.

2. (antonime) unisemantic, monosemantic.