Dictionar

diligență 1

Parte de vorbire:  s.  
Etimologie: (lat. diligentia, fr. diligence)

1. silință, sârguință, zel.
 

osârdui

Parte de vorbire:  vb. intr., refl. (înv.)  
Etimologie: (v. osârdie)

1. a-și da silința; a se strădui, a se osteni.
2. (var.) a (se) osârdi.
 

osârdnici

Parte de vorbire:  vb. refl. (înv.)  
Etimologie: (v. osârdnic)

1. a-și da silința; (înv.) a se osârdui.