Dictionar

replanta

Parte de vorbire:  vb.  
Etimologie: (fr. replanter)

1. a planta din nou; a transplanta.
 

replantare

Parte de vorbire:  s.f.  
Etimologie: (replanta)

1. acțiunea de a replanta și rezultatul ei; transplantare.
2. ~ dentară = odontoplastică.
 

deplanta

Parte de vorbire:  vb.  
Etimologie: (fr. déplanter)

1. a scoate (un copac) dintr-un anumit loc pentru a-l replanta.
2. a dezgropa mine explozive.
 
 

odontoplastică

Parte de vorbire:  s.  
Etimologie: (germ. Odontoplastik)

1. replantare dentară.
 

repica

Parte de vorbire:  vb.  
Etimologie: (fr. repiquer)

1. a replanta.
2. a reface un pavaj prin înlocuirea pietrelor deteriorate.