Dictionar

compătimi

Parte de vorbire:  vb.  
Etimologie: (după fr. compatir)

1. a avea, a manifesta milă față de suferințele sau de nenorocirea cuiva; a compasiona.
 

comizerativ, -ă

Parte de vorbire:  adj.  
Etimologie: (it. commiserativo)

1. care arată comizerație, compătimire; compătimitor.
 

compasiona

Parte de vorbire:  vb. tr.  
Etimologie: (it. compassionare)

1. a arăta, a exprima compasiune pentru cineva; a compătimi.
 

compasiune

Parte de vorbire:  s.  
Etimologie: (fr. compassion, lat. compassio)

1. compătimire, milă; comizerație.
 

deplânge

Parte de vorbire:  vb.  
Etimologie: (după fr. déplorer)

1. a plânge, a jeli, a compătimi (pe cineva sau ceva); a deplora.
 

deplorabil, -ă

Parte de vorbire:  adj.  
Etimologie: (fr. déplorable)

1. vrednic de plâns, de compătimit; jalnic, lamentabil.
 

pietos, -oasă

Parte de vorbire:  adj.  
Etimologie: (it. pietoso)

1. (rar) milos, compătimitor; mișcător.
2. demn de milă.
3. (p. ext.) pios, cucernic, evlavios.