enclitic, -ă
Parte de vorbire: adj.
Etimologie: (fr. enclitique, lat. encliticus, gr. enklitikos)
Etimologie: (fr. enclitique, lat. encliticus, gr. enklitikos)
1. (despre cuvinte, articole hotărâte, sufixe, desinențe) care se atașează la un cuvânt precedent, cu care formează o unitate, lipsit de accent propriu.