OK
X
vagabondaj
Parte de vorbire:
s.
Etimologie: (fr. vagabondage)
1.
vagabondare.
2.
starea
celui
care
vagabondează.
haimanalâc
Parte de vorbire:
s.n.
Etimologie: (haimana + -lâc)
1.
faptul
de
a
hoinări;
hoinăreală,
vagabondaj.
vandră
Parte de vorbire:
I. s.f. (Transilv.), II. s.f. (Banat)
Etimologie: (magh. vándor)
1.
I.
vagabond;
vagabondaj.
2.
I.,
II.
(expr.)
a
umbla
~ra
=
a
vagabonda.
3.
(var.)
vandăr,
vandru.
PORIO-
Parte de vorbire:
prefix
Etimologie: (gr. poreia „mers, deplasare, călătorie”)
1.
„umblare,
vagabondaj”.