toropit, -ă
Parte de vorbire: adj.
Etimologie: (v. toropi)
Etimologie: (v. toropi)
1. cuprins de toropeală; amorțit (de somn, de căldură etc.); vlăguit; copleșit (de ceva).
2. (reg.) care este bătut zdravăn; terciuit; care este distrus, nimicit.