zdrăngănitură
Parte de vorbire: s.f.
Etimologie: (zdrăngăni + -itură)
Etimologie: (zdrăngăni + -itură)
1. acțiunea de a zăngăni și rezultatul ei; zăngănire, zăngănit.
2. sunet metalic; zăngăneală, zăngănit.
3. (prin ext.) zgomot supărător; zăngăneală.
4. (var.) (înv.) zdrăncănitură, (înv.) zdrâncănitură.