OK
X
conciliant, -ă
Parte de vorbire:
adj.
Etimologie: (fr. conciliant)
1.
care
se
lasă
ușor
înduplecat;
împăciuitor.
reconciliator, -oare
Parte de vorbire:
adj., s. m. f.
Etimologie: (fr. réconciliateur)
1.
(cel)
care
reconciliază;
reconciliant.
transigent, -ă
Parte de vorbire:
adj.
Etimologie: (lat. transigens, după fr. transigeant)
1.
care
cedează
ușor,
face
concesii,
compromisuri;
conciliant.
acomodant, -ă
Parte de vorbire:
adj.
Etimologie: (fr. accommodant)
1.
care
demonstrează
un
spirit
conciliant.