votiv, -ă
Parte de vorbire: adj.
Etimologie: (fr. votif, lat. votivus)
Etimologie: (fr. votif, lat. votivus)
1. consacrat divinității, spre a împlini o făgăduință solemnă.
2. tablou ~ = fragment din pictura unui monument înfățișând pe ctitori, de obicei cu miniatura monumentului în mâini, oferind-o divinității.