OK
X
distinctibil, -ă
Parte de vorbire:
adj.
Etimologie: (cf. fr. distinguible)
1.
care
poate
fi
distins,
identificat,
recunoscut.
2.
(antonim)
indistinctibil.
indistinctibil, -ă
Parte de vorbire:
adj.
Etimologie: (după fr. indistinguible, it. indistinguibile)
1.
care
nu
poate
fi
distins;
greu
de
deosebit.
2.
(antonim)
distinctibil.
distinctibil, -ă
Parte de vorbire:
adj.
Etimologie: (cf. fr. distinguible)
1.
care
poate
fi
distins,
identificat,
recunoscut.
2.
(antonim)
indistinctibil.