OK
X
imbecil, -ă
Parte de vorbire:
adj., s. m. f.
Etimologie: (fr. imbécile, lat. imbecillus)
1.
(om)
cu
capacități
mintale
foarte
reduse;
prost,
tâmpit.
imbecilitate
Parte de vorbire:
s.
Etimologie: (fr. imbécillité, lat. imbecillitas)
1.
deficiență
mintală;
tâmpenie.
2.
comportare,
vorbire
de
imbecil;
prostie,
inepție.
imbeciliza
Parte de vorbire:
vb.
Etimologie: (fr. imbécilliser)
1.
a
(se)
tâmpi,
a
(se)
îndobitoci.
imbecilizat, -ă
Parte de vorbire:
adj.
Etimologie: (imbeciliza)
1.
care
a
fost
adus
sau
care
a
ajuns
în
stare
de
imbecilitate;
cretinizat,
idioțit,
tâmpit.
cretin, -ă
Parte de vorbire:
adj.
Etimologie: (fr. crétin)
1.
(suferind)
de
cretinism.
2.
stupid,
imbecil,
idiot.
imbecilitate
Parte de vorbire:
s.
Etimologie: (fr. imbécillité, lat. imbecillitas)
1.
deficiență
mintală;
tâmpenie.
2.
comportare,
vorbire
de
imbecil;
prostie,
inepție.
moron, -ă
Parte de vorbire:
adj.
Etimologie: (engl. moron)
1.
debil
mintal;
imbecil,
cretin.
semiimbecil, -ă
Parte de vorbire:
adj.
Etimologie: (semi- + imbecil)
1.
pe
jumătate
imbecil.
stupiditate
Parte de vorbire:
s.
Etimologie: (fr. stupidité, lat. stupiditas)
1.
însușirea
de
a
fi
stupid;
tâmpenie,
prostie,
imbecilitate.
2.
faptă,
vorbă
de
om
stupid;
exprimare
lipsită
de
conținut.
imbecilizat, -ă
Parte de vorbire:
adj.
Etimologie: (imbeciliza)
1.
care
a
fost
adus
sau
care
a
ajuns
în
stare
de
imbecilitate;
cretinizat,
idioțit,
tâmpit.