Dictionar

demodulație

Parte de vorbire:  s.  
Etimologie: (germ. Demodulation, fr. démodulation)

1. (radio, inform.) operație inversă modulației; separare a oscilației de joasă frecvență de unda purtătoare de înaltă frecvență.
 

oscilatoriu, -ie

Parte de vorbire:  adj.  
Etimologie: (fr. oscillatoire)

1. care este de natura oscilației; cu oscilații.
2. (var.) oscilator.