voiaja
Parte de vorbire: vb. intr.
Etimologie: (fr. voyager)
Etimologie: (fr. voyager)
1. a se deplasa, de obicei pe o distanță mare, a merge dintr-un loc în altul, a face o călătorie, un parcurs; (înv.) a voiajarisi.
2. (var.) (înv.) a voiagea.