Dictionar

placid, -ă

Parte de vorbire:  adj.  
Etimologie: (fr. placide, lat. placidus)

1. apatic, flegmatic; calm, liniștit.
 

placiditate

Parte de vorbire:  s.  
Etimologie: (fr. placidité)

1. faptul de a fi placid; impasibilitate; indiferență, apatie.
 
 

manilovism

Parte de vorbire:  s.  
Etimologie: (după rus. manilovşcina)

1. atitudine pasivă, placidă față de realitate, care duce la o viață deșartă.
 

placiditate

Parte de vorbire:  s.  
Etimologie: (fr. placidité)

1. faptul de a fi placid; impasibilitate; indiferență, apatie.