indispunere
Parte de vorbire: s.f.
Etimologie: (vb. indispune)
Etimologie: (vb. indispune)
1. acțiunea, faptul de a (se) indispune.
2. lipsă de voie bună, proastă dispoziție.
3. stare a celui ușor bolnav, boală ușoară.
4. (sinon.) indispoziție.