fenomenalism
Parte de vorbire: s.
Etimologie: (germ. Phänomenalismus, rus. fenomenalizm, după fr. phénoménisme)
Etimologie: (germ. Phänomenalismus, rus. fenomenalizm, după fr. phénoménisme)
1. concepție filozofică idealistă potrivit căreia esența lucrurilor este incognoscibilă, cunoașterii omenești fiindu-i accesibile doar manifestările exterioare, fenomenele.