ictus
Parte de vorbire: s.
Etimologie: (fr., lat. ictus)
Etimologie: (fr., lat. ictus)
1. accent care cade pe una din componentele unui picior metric.
2. partea cea mai reliefată a unui motiv melodic, asupra căreia cade accentul.
3. (med.) atac morbid, subit; șoc.